liniami analizy
Encyklopedia PWN
fiz. rozkład natężenia promieniowania widzialnego uzyskany w wyniku jego rozszczepienia na jednobarwne składowe (którym odpowiadają określone długości fal) za pomocą przyrządów spektralnych, np. monochromatora czy spektrografu optycznego; również skład widmowy tego promieniowania.
mat. liczby lub ciągi liczb określające położenie punktów na prostych, płaszczyznach, w przestrzeni, na powierzchniach i krzywych;
elastooptyka
doświadczalna metoda analizy stanu naprężenia i odkształcenia w ciałach stałych —
[łac. elasticus ‘sprężysty’, gr. optikós ‘wzrokowy’ < optós ‘widzia(l)ny’],
optyka naprężeń, fotosprężystość,
niem. fizyk i konstruktor optyk;
dział geometrii, w którym badania różnego rodzaju przestrzeni i ich podzbiorów (figur geom., obiektów) prowadzi się za pomocą metod analizy mat. (rachunku różniczkowego i całkowego).
duński botanik i genetyk;